Diccionario Español
|
oír
Indice General
|
Diccionario Español
Página 1 de 1
|
oír. tr. Percibir los sonidos a través del oído; escuchar: a lo lejos se oía el tañido de la campana. || Atender los ruegos, súplicas o consejos de alguien: no oyó sus advertencias. || Entender lo que otro dice: ¿he oído bien? || DER. Atender un juez las peticiones, razonamientos o pruebas de las partes antes de dar su resolución. || como el que/quien oye llover loc. Sin interés, sin prestar atención: le estoy hablando y nada, como quien oye llover. Irreg. Infinitivo: oír Gerundio: oyendo Participio: oído INDICATIVO Presente: oigo oyes oye oímos oís oyen Imperfecto: oía oías oía oíamos oíais oían Indefinido: oí oiste oyó oímos oísteis oyeron Futuro: oiré oirás oirá oiremos oiréis oirán Condicional: oiría oirías oiría oiríamos oiríais oirían SUBJUNTIVO Presente: oiga oigas oiga oigamos oigáis oigan Imperfecto: oyera, -ese oyeras, -eses oyera, -ese oyéramos, -ésemos oyerais, -eseis oyeran, -esen Futuro: oyere oyeres oyere oyéremos oyereis oyeren IMPERATIVO Presente: oye oiga oigamos oíd oigan
|
|
|
|
|